Mijn verjaardag, Singapore en nog veel meer!
Blijf op de hoogte en volg Joëlle
02 Juni 2014 | Thailand, Phuket
Lieve lezers,
Vandaag ben ik meer dan 100 dagen weg van huis. Deze heb ik niet geteld maar dat houdt een app voor mij bij waar ik zo af en toe op kijk.
Het werd weer hoog tijd voor een “update” want de afgelopen maand is er hier weer veel gebeurd. Van mama begreep ik dat er een aantal luie familieleden zijn die graag een samenvatting hebben van mijn verslagen omdat ik vaak uit enthousiasme (en omdat er gewoon veel te beleven is hier) lange verhalen schrijf en omdat tegen de tijd dat ik tijd vind om te schrijven, er alweer veel gebeurd is. Voor hen heb ik de volgende alinea geschreven. Degene die graag het hele verhaal lezen kunnen de samenvatting overslaan.
Samenvatting:
Eerst heb ik vast gezeten in het hotel wegens protesten op de weg naar huis. Ik heb mijn verjaardag hier gevierd. Verder heb ik meegedaan aan de opnamens van een videoclip en ben naar Ko phi phi geweest. Nathalie en ik zijn een lang weekendje naar Singapore geweest om ons visum te verlengen. Tijdens de associate appreciation week heb ik opgetreden en het werken is nog steeds leuk! Verder zie ik deze week Saskia en Leon die op bezoek zijn in Phuket.
Dan nu voor de geïnteresseerden, mijn gebruikelijke versie van het verhaal:
Regelmatig denk ik hier aan de wijze woorden van mijn opa "Plan maar niet teveel want het loopt toch allemaal anders". Ik wist natuurlijk al dat mijn opa heel wijs is en vaak gelijk heeft maar deze regel geldt in Phuket wel heel erg. Ik denk dat er elke dag wel minstens iets niet volgens planning verloopt en Nathalie en ik veranderen onze eigen planning ook steeds en doen we waar we zin in hebben.
Om maar even bij het begin te beginnen... Nadat ik mijn vorige verslag had geplaatst, had ik nogal een bizarre werkdag. Eerst kreeg ik in mijn werkmail te horen dat er in de omgeving van ons hotel een 25 jarige vrouw van de scooter was getrapt en door een 17 jarige tweeling was verkracht. Nu snapte ik eerst niet waarom dit nieuws op mijn werkmail moest komen maar later werd het me duidelijk. Naar aanleiding van dit incident had de hele bevolking de enige hoofdweg hier geblokkeerd en was protest gaan voeren. De stafbussen stonden allemaal vast in de enorme file en de straat was niet meer veilig voor ons.
Wat het echte verhaal is achter de woede van de bewoners is me nog steeds een raadsel want het verhaal bleef veranderen. Het meest betrouwbare verhaal vond ik dat de politie eerst de verkeerde jongens had opgepakt en op ze had ingeslagen totdat ze schuld zouden bekennen. Toen zij onschuldig bleken, waren ze thuis gebracht maar hadden de agenten geen excuus aangeboden. De bevolking wilde dus dat de agenten naar de plaats delict kwamen om persoonlijk hun excuus aan te bieden, oftewel ze wilden zelf afrekenen met deze agenten. De blokkade hield pas op nadat de burgemeester ‘s nachts had aangekondigd de politiemannen over te leveren aan een andere omgeving. Later hoorde ik weer andere verhalen dat de politie de daders kende en met hen samenwerkte en ze daarom vrij wilde laten gaan. Inmiddels zitten wel de juiste daders achter slot en grendel. Wat precies waar is van het verhaal zal ik nooit weten. Wat ik wel kan vertellen is dat ik op dat moment erg blij was dat ik in een hotel werk. Nathalie en ik zijn, na ons werk, lekker aan de bar gaan eten want we hadden wel een vermoeden dat het nog lang kon gaan duren voordat er een bus zou kunnen vertrekken. Toen rond een uur of 23:00 wij nog steeds niet weg konden besloot de “General manager” dat wij een kamer moesten krijgen in het hotel. Ze probeerde iedereen in het hotel onder te brengen maar Nathalie en ik moesten als eerste naar een kamer waardoor ik me wel weer voorgetrokken voelde maar gelukkig kon iedereen die er op dat moment was overnachten. Daarnaast moesten een aantal mensen de nachtdienst overnemen want er kon ook niemand bij het hotel komen. Een aantal gasten, dat naar de “airport” moest, werd met ‘quats’ via het strand naar de airport gebracht. Gelukkig had ik mijn kleding afgegeven bij de ‘laundry’ en zijn er in de kamers tandenborstels en andere toiletartikelen die je voor 1 nachtje nodig hebt aanwezig en hebben we heerlijk in grote Marriott bedden geslapen. Toch was ik wel blij toen ik de volgende avond gewoon lekker thuis was want het levert toch wel een soort van spanning op.
Een week later was het alweer 28 april en was ik jarig. Dit weekend zijn we samen weer ter inspectie een tripje gaan maken naar het beroemde eiland 'Ko phi phi' uit de film “the Beach”. Het was van alle boottochten toch wel echt de gaafste want we gingen mega snel met een ‘speedboat’ en vlogen in de lucht terwijl we over het water croste. We waren namelijk buiten op de punt gaan zitten omdat je daar het mooiste uitzicht had.
De man van de organisatie kwam ons nog even vertellen dat we niet naar Leonardo Di Caprio hoefde te zoeken want die was er niet. Voor de Aziaten maakte het niks uit dat Leonardo er niet was want zij gingen graag op de foto met ons. We werden bij onze armen gegrepen en moesten met hele groepen mensen op de foto. Ook als wij even zelf een foto wilde maken stonden er mensen foto’s van ons te maken en vroegen ze zelfs aan ons te poseren. Aan dat poseren werkten wij natuurlijk niet mee, we hebben er alleen maar om gelachen. Ik voelde me net een filmster!
Diezelfde avond werden we nog gebeld door de “marketing manager” van Angsana hotels of we alsjeblieft de volgende dag mee wilden doen met de opnames van een “worldwide reclameclip” voor Angana. Ze hadden echt heel graag wat Europese meisjes en ze kenden ons en wilde ons graag in de clip hebben. De opnames waren echter op mijn verjaardag en die dag hadden Nathalie en ik gepland rustig aan te doen omdat we de avond ervoor op stap zouden gaan en we wilden lekker een Thaise massage gaan nemen. Nadat ze ons beloofd hadden dat we buiten de opnames om, we konden relaxen en eten en drinken wat we wilden en een gratis massage zouden krijgen, zijn we maar akkoord gegaan.
Toen kwam ‘s avonds eerst nog mijn verjaardagsfeest. s' Avonds zouden we samen met collega's uitgaan en zij hadden het allemaal geregeld want ik kende hier de omgeving niet en had geen idee waar we naartoe moesten gaan. Het ging echt op zijn Thais want een uur voor het feest veranderde de locatie nog, maar het was wel super leuk! We waren in een klein barretje op het strand aan zee. Toen we binnenkwamen stond er een nummer van Michael Jackson op, dus ik was meteen ‘happy. Heerlijk met blote voeten op het strand staan dansen, cocktails gedronken en de verfrissende zee in gerend en lekker staan springen bij de golven die het strand op kwamen. Nog nooit heb ik zo'n warm weer gehad op mijn verjaardag!
De volgende dag stond helemaal in het teken van de opnames. Nog een beetje moe van het feest maar gelukkig geen kater. Daar gingen we dan op onze scooter naar Angsana. Daar werden we eerst meegenomen naar een make-up kamer en vervolgens ging de styliste ons vertellen wat we aan moesten. We moesten 4 verschillende scènes opnemen en alles moest wel 100x gefilmd worden. Tussendoor werd er steeds aan ons geplukt, make-up bijgewerkt of het zweet werd even van je hoofd gedept omdat we in de brandende zon zaten. Voor de massage hadden we tijdens deze dag geen tijd maar we hebben wel heerlijk geluncht en gedineerd aan het strand. Verder werd ik de hele dag als een prinsesje behandeld en ‘s avonds werd er nog voor me gezongen en kreeg ik een verjaardagstaart. De regisseur bedankte me voor mijn 'energie' tijdens de video opnames en de hele dag werd ik ‘Birthdaygirl’ genoemd. De massage hielden we tegoed en hebben we een week later gehad. Toen hebben we ook maar echt een keertje een dagje rust genomen.
Omdat we maar maximaal 90 dagen achter elkaar in Thailand mogen blijven moesten we even het land uit. Hier hebben we goed gebruik van gemaakt en zijn we een lang weekendje naar Singapore geweest. Als Jut en Jul gingen we samen op de scooter met een volle koffer naar de airport. Een taxi regelen vonden we overbodig en te duur en wij konden zelf ook wel regelen dat we er zouden komen. Op de ‘airport’ kwamen we erachter dat we geen bagage konden inchecken (dit hadden we verkeerd gelezen op onze ticket die het hotel voor ons had geboekt) dus ons koffertje moest mee als handbagage. Nog snel even alle vloeibare producten in een zakje gedaan en met gemak kregen wij ons te zware koffer met alle spullen mee door de douane.
In Singapore hebben we de metro genomen naar ons hostel en daar zaten we dan tussen alle ‘backpackers. Toen we van onze eerste toeristische wandeltocht door Singapore terug kwamen (waarbij we een heel schoolcampus met mannen in blote buiken op het sportveld hadden gezien omdat we verdwaald waren) ,bleek er iets mis te zijn in het hostel en waren we ingecheckt op bedden die al bezet waren. We kregen een “upgrade” van een 12 persoonskamer naar een 6 persoonskamer maar dan moesten we wel 1 nachtje met jongens slapen in plaats van in een meidenkamer. We zijn akkoord gegaan en kregen nog gratis handdoeken ook. Het was een schattig hostel met een leuk dakterras waar je uitkeek op Singapore. Hier hebben we dan ‘s avonds lekker ‘gechilld’ met 2 Noorse jongens en een Canadese jongen uit onze kamer. Verder werden we gezelschap gehouden door een Amerikaanse jongen en een jongen uit Australië. Daar zaten Nathalie en ik dan in Singapore in een hostel met ‘backpackers’ gezellig tussen de jongens.
Verder hebben we zo ongeveer alle toeristische plekjes van Singapore bezocht, veel tuinen gezien, bijzondere gebouwen en vooral heel veel gelopen. Singapore is eigenlijk een stad in een jungle, tenminste dat is mijn mening over Singapore.
Ook hebben we een bezoekje gebracht aan het eiland Sentosa en zijn we een avond met de Amerikaanse jongen uit het hostel een ‘night safari’ gaan doen. Er was een show en toen de hele show werd stil gelegd, alle lichten aangingen en iemand in paniek op het podium kwam omdat blijkbaar een dier was ontsnapt en iedereen van het personeel in paniek rondliep en er een vrouw van het personeel recht achter me begon te gillen, vloog ik van schrik, meters de lucht in en was ik onwijs bang voor het dier dat ontsnapt zou zijn.
Later bleek het allemaal in scene gezet te zijn maar ze hadden het een beetje te goed in scene gezet. Toen daarna een ‘megaslang’ op het podium kwam. zat ik nog te trillen van angst! In reflex had ik gedurende de gil van het personeelslid achter mi,j Nathalie haar hele arm fijngeknepen maar gelukkig heeft ze me dat vergeven:). We zijn namelijk nog steeds goede maatjes!
Nu nog even een ‘update’ over het werk want dat is eigenlijk de hoofdreden dat ik hier ben. Op het werk gaat het helemaal prima. Ik zit steeds meer in mijn functie en krijg veel verantwoordelijkheden. Ik word betrokken bij alle projecten die in de ‘housekeeping’ plaatsvinden en dat zijn er nogal wat. Denk hierbij aan nieuwe bekleding van stoelen, banken, nieuwe prullenbakken, kamerinspecties etc. Het team leer ik ook steeds beter kennen en ik kan enorm lachen met alle ‘ladies’ en natuurlijk ook de ‘housemen’.
Vorige week was er een ‘associate appreciation week’ en van maandag t/m vrijdag was er elke dag een speciaal thema tijdens de lunch. Het hoofdthema was ‘lucky met achtereenvolgens “Lucky” in game, “Lucky” in love, “Lucky” with family, “Lucky” in dream en “Lucky Friday”.
De dag van “lucky in love” moesten wij met het team organiseren. Hier hadden we al een aantal meetings voor gehad en ik had de eer om de maaltijd van de dag te kiezen wat na veel discussie uiteindelijk mijn favoriete gerecht werd, namelijk pasta. Ook moest er een show verzorgd worden voor al het personeel en het team was ervan overtuigd dat ik moest gaan dansen. De 2 minuten “solodans”, heb ik gelukkig uit hun hoofd kunnen praten en het werd een dans met twee vrouwen en twee mannen. Het was een Thais nummer en ik heb de dans aangeleerd gekregen en weet nog steeds niet precies wat ze zongen maar het was een rare Thaise dans.
Er moest ook nog een outfit bij, inclusief masker en make-up en ik voelde me de hele dag een barbie pop. De Thaise mensen vonden het weer allemaal prachtig en er zijn weer 1000 foto's gemaakt. Daarbij heeft iedereen mij enthousiast staan toejuichen en heel het hotel heeft me zien dansen want voor degene die er niet konden zijn werd het opgenomen en dagenlang moest ik nog horen dat ze het fantastisch vonden om me te zien dansen.
Iedereen hoopt nu op een vervolgoptreden maar of dat er komt wachten we nog maar even af... Ik kan in elk geval zeggen dat ik “lucky” ben op mijn werk. Verder heb ik ook veel contact met gasten en als er problemen zijn ben ik de contactpersoon. Vorige week kwam er een stel voordat ze uitcheckte nog even aan me vertellen dat ik de beste ‘host’ was die ze ooit hadden gehad. Ik had ze erg blij gemaakt en daar word ik zelf ook weer blij van!
Vorige week hebben we de verjaardag gevierd van ons hotel 'Marriott Mai Kao beach'. Het resort bestond 24 februari 6 jaar. We hebben een barbecue gehad en lekker buiten gefeest en gedanst. Na afloop werden we door de General manager naar huis gebracht.
Nu zijn mijn verhalen altijd erg positief maar helaas zijn er ook wat moeilijkere momentjes hier. Zo kregen Nathalie en ik afgelopen weekend het tragische nieuws dat een van onze mede studenten van school is overleden tijdens zijn stage in China. Beiden waren we in shock want we kenden deze jongen heel goed en het is gewoon niet te omschrijven hoe erg dit is. We leven erg mee met zijn familie, vriendin en vrienden. Op zo'n moment realiseer je dat het leven zo ineens voorbij kan zijn. Toen ik het hoorde had ik echt even een heimwee momentje. Ik wilde het liefst bij mijn familie en vrienden zijn. Gelukkig kan ik zo af en toe skypen en contact hebben via mail of whatssapp.
Verder kreeg ik deze week te horen dat ik nog 7 vrije dagen moet opnemen voor mijn contract eindigt. Nathalie heeft haar vrije dagen al gebruikt toen haar ouders hier waren dus met haar kan ik deze dagen niet doorbrengen.
Nu komen toevallig Saskia en Leon langs in Phuket en kan ik lekker een paar dagen samen met hen doorbrengen. Echt super!
Verder hebben Nathalie en ik komend dit weekend mee aan een volleybaltoernooi en vertegenwoordigen en Marriott vertegenwoordigd tegen andere hotels. Over deze twee dingen meer in het volgende verslag .
Inmiddels is mijn verhaal alweer heel erg lang en hoop ik jullie niet verveeld te hebben met mijn verhaal. Graag wil ik iedereen nog een ding zeggen: Geniet van het leven, doe alles wat je wil maar ben wel voorzichtig!
Heel veel liefs uit Phuket!
Joelle
PS: Ik zal proberen wat frequenter te schrijven zodat mijn verhalen niet meer zo extreem lang worden.
Vandaag ben ik meer dan 100 dagen weg van huis. Deze heb ik niet geteld maar dat houdt een app voor mij bij waar ik zo af en toe op kijk.
Het werd weer hoog tijd voor een “update” want de afgelopen maand is er hier weer veel gebeurd. Van mama begreep ik dat er een aantal luie familieleden zijn die graag een samenvatting hebben van mijn verslagen omdat ik vaak uit enthousiasme (en omdat er gewoon veel te beleven is hier) lange verhalen schrijf en omdat tegen de tijd dat ik tijd vind om te schrijven, er alweer veel gebeurd is. Voor hen heb ik de volgende alinea geschreven. Degene die graag het hele verhaal lezen kunnen de samenvatting overslaan.
Samenvatting:
Eerst heb ik vast gezeten in het hotel wegens protesten op de weg naar huis. Ik heb mijn verjaardag hier gevierd. Verder heb ik meegedaan aan de opnamens van een videoclip en ben naar Ko phi phi geweest. Nathalie en ik zijn een lang weekendje naar Singapore geweest om ons visum te verlengen. Tijdens de associate appreciation week heb ik opgetreden en het werken is nog steeds leuk! Verder zie ik deze week Saskia en Leon die op bezoek zijn in Phuket.
Dan nu voor de geïnteresseerden, mijn gebruikelijke versie van het verhaal:
Regelmatig denk ik hier aan de wijze woorden van mijn opa "Plan maar niet teveel want het loopt toch allemaal anders". Ik wist natuurlijk al dat mijn opa heel wijs is en vaak gelijk heeft maar deze regel geldt in Phuket wel heel erg. Ik denk dat er elke dag wel minstens iets niet volgens planning verloopt en Nathalie en ik veranderen onze eigen planning ook steeds en doen we waar we zin in hebben.
Om maar even bij het begin te beginnen... Nadat ik mijn vorige verslag had geplaatst, had ik nogal een bizarre werkdag. Eerst kreeg ik in mijn werkmail te horen dat er in de omgeving van ons hotel een 25 jarige vrouw van de scooter was getrapt en door een 17 jarige tweeling was verkracht. Nu snapte ik eerst niet waarom dit nieuws op mijn werkmail moest komen maar later werd het me duidelijk. Naar aanleiding van dit incident had de hele bevolking de enige hoofdweg hier geblokkeerd en was protest gaan voeren. De stafbussen stonden allemaal vast in de enorme file en de straat was niet meer veilig voor ons.
Wat het echte verhaal is achter de woede van de bewoners is me nog steeds een raadsel want het verhaal bleef veranderen. Het meest betrouwbare verhaal vond ik dat de politie eerst de verkeerde jongens had opgepakt en op ze had ingeslagen totdat ze schuld zouden bekennen. Toen zij onschuldig bleken, waren ze thuis gebracht maar hadden de agenten geen excuus aangeboden. De bevolking wilde dus dat de agenten naar de plaats delict kwamen om persoonlijk hun excuus aan te bieden, oftewel ze wilden zelf afrekenen met deze agenten. De blokkade hield pas op nadat de burgemeester ‘s nachts had aangekondigd de politiemannen over te leveren aan een andere omgeving. Later hoorde ik weer andere verhalen dat de politie de daders kende en met hen samenwerkte en ze daarom vrij wilde laten gaan. Inmiddels zitten wel de juiste daders achter slot en grendel. Wat precies waar is van het verhaal zal ik nooit weten. Wat ik wel kan vertellen is dat ik op dat moment erg blij was dat ik in een hotel werk. Nathalie en ik zijn, na ons werk, lekker aan de bar gaan eten want we hadden wel een vermoeden dat het nog lang kon gaan duren voordat er een bus zou kunnen vertrekken. Toen rond een uur of 23:00 wij nog steeds niet weg konden besloot de “General manager” dat wij een kamer moesten krijgen in het hotel. Ze probeerde iedereen in het hotel onder te brengen maar Nathalie en ik moesten als eerste naar een kamer waardoor ik me wel weer voorgetrokken voelde maar gelukkig kon iedereen die er op dat moment was overnachten. Daarnaast moesten een aantal mensen de nachtdienst overnemen want er kon ook niemand bij het hotel komen. Een aantal gasten, dat naar de “airport” moest, werd met ‘quats’ via het strand naar de airport gebracht. Gelukkig had ik mijn kleding afgegeven bij de ‘laundry’ en zijn er in de kamers tandenborstels en andere toiletartikelen die je voor 1 nachtje nodig hebt aanwezig en hebben we heerlijk in grote Marriott bedden geslapen. Toch was ik wel blij toen ik de volgende avond gewoon lekker thuis was want het levert toch wel een soort van spanning op.
Een week later was het alweer 28 april en was ik jarig. Dit weekend zijn we samen weer ter inspectie een tripje gaan maken naar het beroemde eiland 'Ko phi phi' uit de film “the Beach”. Het was van alle boottochten toch wel echt de gaafste want we gingen mega snel met een ‘speedboat’ en vlogen in de lucht terwijl we over het water croste. We waren namelijk buiten op de punt gaan zitten omdat je daar het mooiste uitzicht had.
De man van de organisatie kwam ons nog even vertellen dat we niet naar Leonardo Di Caprio hoefde te zoeken want die was er niet. Voor de Aziaten maakte het niks uit dat Leonardo er niet was want zij gingen graag op de foto met ons. We werden bij onze armen gegrepen en moesten met hele groepen mensen op de foto. Ook als wij even zelf een foto wilde maken stonden er mensen foto’s van ons te maken en vroegen ze zelfs aan ons te poseren. Aan dat poseren werkten wij natuurlijk niet mee, we hebben er alleen maar om gelachen. Ik voelde me net een filmster!
Diezelfde avond werden we nog gebeld door de “marketing manager” van Angsana hotels of we alsjeblieft de volgende dag mee wilden doen met de opnames van een “worldwide reclameclip” voor Angana. Ze hadden echt heel graag wat Europese meisjes en ze kenden ons en wilde ons graag in de clip hebben. De opnames waren echter op mijn verjaardag en die dag hadden Nathalie en ik gepland rustig aan te doen omdat we de avond ervoor op stap zouden gaan en we wilden lekker een Thaise massage gaan nemen. Nadat ze ons beloofd hadden dat we buiten de opnames om, we konden relaxen en eten en drinken wat we wilden en een gratis massage zouden krijgen, zijn we maar akkoord gegaan.
Toen kwam ‘s avonds eerst nog mijn verjaardagsfeest. s' Avonds zouden we samen met collega's uitgaan en zij hadden het allemaal geregeld want ik kende hier de omgeving niet en had geen idee waar we naartoe moesten gaan. Het ging echt op zijn Thais want een uur voor het feest veranderde de locatie nog, maar het was wel super leuk! We waren in een klein barretje op het strand aan zee. Toen we binnenkwamen stond er een nummer van Michael Jackson op, dus ik was meteen ‘happy. Heerlijk met blote voeten op het strand staan dansen, cocktails gedronken en de verfrissende zee in gerend en lekker staan springen bij de golven die het strand op kwamen. Nog nooit heb ik zo'n warm weer gehad op mijn verjaardag!
De volgende dag stond helemaal in het teken van de opnames. Nog een beetje moe van het feest maar gelukkig geen kater. Daar gingen we dan op onze scooter naar Angsana. Daar werden we eerst meegenomen naar een make-up kamer en vervolgens ging de styliste ons vertellen wat we aan moesten. We moesten 4 verschillende scènes opnemen en alles moest wel 100x gefilmd worden. Tussendoor werd er steeds aan ons geplukt, make-up bijgewerkt of het zweet werd even van je hoofd gedept omdat we in de brandende zon zaten. Voor de massage hadden we tijdens deze dag geen tijd maar we hebben wel heerlijk geluncht en gedineerd aan het strand. Verder werd ik de hele dag als een prinsesje behandeld en ‘s avonds werd er nog voor me gezongen en kreeg ik een verjaardagstaart. De regisseur bedankte me voor mijn 'energie' tijdens de video opnames en de hele dag werd ik ‘Birthdaygirl’ genoemd. De massage hielden we tegoed en hebben we een week later gehad. Toen hebben we ook maar echt een keertje een dagje rust genomen.
Omdat we maar maximaal 90 dagen achter elkaar in Thailand mogen blijven moesten we even het land uit. Hier hebben we goed gebruik van gemaakt en zijn we een lang weekendje naar Singapore geweest. Als Jut en Jul gingen we samen op de scooter met een volle koffer naar de airport. Een taxi regelen vonden we overbodig en te duur en wij konden zelf ook wel regelen dat we er zouden komen. Op de ‘airport’ kwamen we erachter dat we geen bagage konden inchecken (dit hadden we verkeerd gelezen op onze ticket die het hotel voor ons had geboekt) dus ons koffertje moest mee als handbagage. Nog snel even alle vloeibare producten in een zakje gedaan en met gemak kregen wij ons te zware koffer met alle spullen mee door de douane.
In Singapore hebben we de metro genomen naar ons hostel en daar zaten we dan tussen alle ‘backpackers. Toen we van onze eerste toeristische wandeltocht door Singapore terug kwamen (waarbij we een heel schoolcampus met mannen in blote buiken op het sportveld hadden gezien omdat we verdwaald waren) ,bleek er iets mis te zijn in het hostel en waren we ingecheckt op bedden die al bezet waren. We kregen een “upgrade” van een 12 persoonskamer naar een 6 persoonskamer maar dan moesten we wel 1 nachtje met jongens slapen in plaats van in een meidenkamer. We zijn akkoord gegaan en kregen nog gratis handdoeken ook. Het was een schattig hostel met een leuk dakterras waar je uitkeek op Singapore. Hier hebben we dan ‘s avonds lekker ‘gechilld’ met 2 Noorse jongens en een Canadese jongen uit onze kamer. Verder werden we gezelschap gehouden door een Amerikaanse jongen en een jongen uit Australië. Daar zaten Nathalie en ik dan in Singapore in een hostel met ‘backpackers’ gezellig tussen de jongens.
Verder hebben we zo ongeveer alle toeristische plekjes van Singapore bezocht, veel tuinen gezien, bijzondere gebouwen en vooral heel veel gelopen. Singapore is eigenlijk een stad in een jungle, tenminste dat is mijn mening over Singapore.
Ook hebben we een bezoekje gebracht aan het eiland Sentosa en zijn we een avond met de Amerikaanse jongen uit het hostel een ‘night safari’ gaan doen. Er was een show en toen de hele show werd stil gelegd, alle lichten aangingen en iemand in paniek op het podium kwam omdat blijkbaar een dier was ontsnapt en iedereen van het personeel in paniek rondliep en er een vrouw van het personeel recht achter me begon te gillen, vloog ik van schrik, meters de lucht in en was ik onwijs bang voor het dier dat ontsnapt zou zijn.
Later bleek het allemaal in scene gezet te zijn maar ze hadden het een beetje te goed in scene gezet. Toen daarna een ‘megaslang’ op het podium kwam. zat ik nog te trillen van angst! In reflex had ik gedurende de gil van het personeelslid achter mi,j Nathalie haar hele arm fijngeknepen maar gelukkig heeft ze me dat vergeven:). We zijn namelijk nog steeds goede maatjes!
Nu nog even een ‘update’ over het werk want dat is eigenlijk de hoofdreden dat ik hier ben. Op het werk gaat het helemaal prima. Ik zit steeds meer in mijn functie en krijg veel verantwoordelijkheden. Ik word betrokken bij alle projecten die in de ‘housekeeping’ plaatsvinden en dat zijn er nogal wat. Denk hierbij aan nieuwe bekleding van stoelen, banken, nieuwe prullenbakken, kamerinspecties etc. Het team leer ik ook steeds beter kennen en ik kan enorm lachen met alle ‘ladies’ en natuurlijk ook de ‘housemen’.
Vorige week was er een ‘associate appreciation week’ en van maandag t/m vrijdag was er elke dag een speciaal thema tijdens de lunch. Het hoofdthema was ‘lucky met achtereenvolgens “Lucky” in game, “Lucky” in love, “Lucky” with family, “Lucky” in dream en “Lucky Friday”.
De dag van “lucky in love” moesten wij met het team organiseren. Hier hadden we al een aantal meetings voor gehad en ik had de eer om de maaltijd van de dag te kiezen wat na veel discussie uiteindelijk mijn favoriete gerecht werd, namelijk pasta. Ook moest er een show verzorgd worden voor al het personeel en het team was ervan overtuigd dat ik moest gaan dansen. De 2 minuten “solodans”, heb ik gelukkig uit hun hoofd kunnen praten en het werd een dans met twee vrouwen en twee mannen. Het was een Thais nummer en ik heb de dans aangeleerd gekregen en weet nog steeds niet precies wat ze zongen maar het was een rare Thaise dans.
Er moest ook nog een outfit bij, inclusief masker en make-up en ik voelde me de hele dag een barbie pop. De Thaise mensen vonden het weer allemaal prachtig en er zijn weer 1000 foto's gemaakt. Daarbij heeft iedereen mij enthousiast staan toejuichen en heel het hotel heeft me zien dansen want voor degene die er niet konden zijn werd het opgenomen en dagenlang moest ik nog horen dat ze het fantastisch vonden om me te zien dansen.
Iedereen hoopt nu op een vervolgoptreden maar of dat er komt wachten we nog maar even af... Ik kan in elk geval zeggen dat ik “lucky” ben op mijn werk. Verder heb ik ook veel contact met gasten en als er problemen zijn ben ik de contactpersoon. Vorige week kwam er een stel voordat ze uitcheckte nog even aan me vertellen dat ik de beste ‘host’ was die ze ooit hadden gehad. Ik had ze erg blij gemaakt en daar word ik zelf ook weer blij van!
Vorige week hebben we de verjaardag gevierd van ons hotel 'Marriott Mai Kao beach'. Het resort bestond 24 februari 6 jaar. We hebben een barbecue gehad en lekker buiten gefeest en gedanst. Na afloop werden we door de General manager naar huis gebracht.
Nu zijn mijn verhalen altijd erg positief maar helaas zijn er ook wat moeilijkere momentjes hier. Zo kregen Nathalie en ik afgelopen weekend het tragische nieuws dat een van onze mede studenten van school is overleden tijdens zijn stage in China. Beiden waren we in shock want we kenden deze jongen heel goed en het is gewoon niet te omschrijven hoe erg dit is. We leven erg mee met zijn familie, vriendin en vrienden. Op zo'n moment realiseer je dat het leven zo ineens voorbij kan zijn. Toen ik het hoorde had ik echt even een heimwee momentje. Ik wilde het liefst bij mijn familie en vrienden zijn. Gelukkig kan ik zo af en toe skypen en contact hebben via mail of whatssapp.
Verder kreeg ik deze week te horen dat ik nog 7 vrije dagen moet opnemen voor mijn contract eindigt. Nathalie heeft haar vrije dagen al gebruikt toen haar ouders hier waren dus met haar kan ik deze dagen niet doorbrengen.
Nu komen toevallig Saskia en Leon langs in Phuket en kan ik lekker een paar dagen samen met hen doorbrengen. Echt super!
Verder hebben Nathalie en ik komend dit weekend mee aan een volleybaltoernooi en vertegenwoordigen en Marriott vertegenwoordigd tegen andere hotels. Over deze twee dingen meer in het volgende verslag .
Inmiddels is mijn verhaal alweer heel erg lang en hoop ik jullie niet verveeld te hebben met mijn verhaal. Graag wil ik iedereen nog een ding zeggen: Geniet van het leven, doe alles wat je wil maar ben wel voorzichtig!
Heel veel liefs uit Phuket!
Joelle
PS: Ik zal proberen wat frequenter te schrijven zodat mijn verhalen niet meer zo extreem lang worden.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
