Happy :D

Lieve Lezers!

Inmiddels is het alweer meer dan 3 weken geleden dat ik iets heb geschreven en ben ik hier alweer langer dan een maand. De tijd vliegt voorbij! Ik heb het dan ook erg naar mijn zin hier en voel me helemaal thuis. Ik raak gewend aan de meest bizarre taferelen op de straten. Aan verkeersregels en veiligheidsregels doen ze hier echt niet. Het lijkt soms wel alsof er een wedstrijd wordt gehouden van wie zijn wagen het volst geladen krijgt met mensen. Families met kleine kinderen op de scooter zonder helmen en zelfs de honden die achterop staan. Verder lopen de monniken nog steeds op hun gemak op blote voeten langs het drukke verkeer. Zelfs een kudde koeien steekt hier zelfstandig even de weg over en het lijkt ze niets te interesseren dat ze heel het verkeer stop zetten. Mensen kijken nog steeds veel naar ons en begroeten ons vriendelijk.

Inmiddels trotseren wij ook de hoge bergen en drukke snelwegen samen op de scooter en crossen regelmatig met 80 km per uur naar het werk. Het is af en toe maar beter dat onze ouders niet weten en niet zien waar we rijden :P. We proberen nog steeds al het verschillende eten op de straten en zijn bij sommige kraampjes al bijna vaste klant geworden. Het Nederlandse eten mis ik dan ook echt niet. In het weekend halen we vers brood bij de bakker schuin tegenover ons en daar genieten we dan ook weer van. Inmiddels eten we op het werk ook rijst als ontbijt en soms zelfs de hele pittige sausjes erbij.

We gaan elke week 2x zwemmen om zo toch nog een beetje te sporten wat wel nodig is met al dat scooter rijden en lekkere eten. Ook zijn we al een keer een pakketje gaan ophalen bij het postkantoor waar we niet meer bijkwamen van het lachen. Stapels post en pakketjes om en in het hele gebouw en er viel een spontante stilte bij het werk toen wij binnen kwamen. We dachten even dat we zelf ons pakketje moesten gaan zoeken maar gelukkig had iemand het voor ons klaar liggen.

Op het werk kunnen we het goed vinden met collega's en zijn we ook al een aantal keren op stap geweest. Ook met de conciërges zijn we goede vriendjes. Zij regelen voor ons de mooiste trips die wij ter inspectie (lees, gratis) mogen doen. Zo zijn we al een hele dag op pad geweest in het olifantenkamp waar we olifant gereden hebben. Ook hebben we verschillende workshops gekregen over het maken van rubber, kokosmelk, kokosolie, Thaise curry, het verbouwen van rijst en het maken van Thaise koffie. Vervolgens eindigde de dag met een lux diner buffet op een mooie boot tijdens de zonsondergang met een lekker wijntje erbij.

Afgelopen weekend hebben we een fantastische kanotocht gehad waar we de mooiste grotten zagen en onder onbewoonde eilandjes zijn doorgevaren naar de mooiste plekjes. We moesten dan helemaal plat gaan liggen en achterop zat iemand die ons overal naartoe bracht. Iedereen had per tweetal een eigen gids. Het was wel leuk om te zien hoe er achter de boot zo'n 15 mannen met kano’s klaarlagen en iedereen één voor één mocht instappen. Wij vonden het overbodig om in die hitte voorzichtig in de kano te stappen en besloten maar van de boot te springen en naar onze kano te zwemmen waarna we natuurlijk weer meteen alle aandacht hadden. Elke gids moest nog even vertellen hoeveel geluk onze gids had dat hij ons mee mocht nemen. Ook hier hadden we op de boot een fantastisch lunchbuffet en s‘avonds een seafood buffet. Ook maakten we een mooie bloem met kaarsjes en wierook die gemaakt worden om de watergod te eren. Deze worden normaal alleen losgelaten tijdens volle maan in november maar wij mochten er al eentje los laten in een grot. Aan het eind van de dag kreeg ik nog wat handkussen en vroeg het personeel of ik niet elke dag mee wilde. Op zulke momenten voel ik me hier soms net een prinsesje :P.

Afgelopen vrijdag hadden we een afscheidsfeest van een van de gasten die drie jaar in het hotel had gewoond. Na ons werk hebben we lekker cocktails gedronken aan de bar en daarna zijn we naar het feestje gegaan. Super gezellig met alle collega's en lekker gedanst en gezongen. Het personeel van het recreatieteam gaf nog even een mooie vuur show. Een van de housekeepers waar ik nog niet eens echt mee samen gewerkt had, kwam nog even naar me toe om me te vertellen hoe leuk ze me vond en dat ze zich vereerd voelde dat ze met me mag gaan werken en vervolgens kreeg ik nog een dikke knuffel. Ze gaf me wel echt het gevoel dat ik straks heel erg welkom ben bij de housekeeping. Toen we 's avonds nog met de bus en de scooter naar huis gingen werden we nog even door Nathalie haar supervisor gecheckt en gebeld of we wel veilig thuis waren gekomen. Iedereen voelt zich wel erg verantwoordelijk voor ons.

Ik ben hier natuurlijk voor mijn stage, al vergeet ik dat soms helemaal want het voelt nog steeds regelmatig of ik op vakantie ben. Inmiddels heb ik training gehad bij engineering en nu heb ik training bij de front office. Ook weer een super leuk team! Vorige week heb ik mijn ‘ Buggy rijbewijs’ gehaald. Deze heb ik straks nodig bij de housekeeping om spullen te vervoeren. Dit werd erg serieus genomen. Eerst had ik een theorieles met een toets en vervolgens een praktijk examen. Toen ik de buggy netjes achteruit parkeerde kreeg ik meteen een groot applaus van vijf jongens die vrolijk stonden toe te kijken. Regelmatig moeten ze nog even aan me kwijt hoe mooi ik ben en dat wordt dan ook in details van top tot teen beschreven van ogen, neus, spieren, huidskleur, noem maar op, laatst greep iemand zelfs met een enorm enthousiasme mijn arm vast om me te vertellen dat mijn haar (armhaar) zo mooi was. Nathalie en ik kwamen niet meer bij van het lachen want in Nederland zou nooit iemand dat zeggen maar zij snapten er niks van.

Terwijl wij genieten van de zon en lekker bruin willen worden is het hier normaal om je te blijven bedekken en je in te smeren met zoveel mogelijk crème met 'whitener' erin. Mijn Thaise woordenschat gaat steeds meer vooruit, het blijft alleen lastig dat de woorden verschillende betekenissen hebben met verschillende klanken. Ik heb veel geleerd over wat het hotel allemaal aanbiedt. Ik praat veel met gasten wat hier erg belangrijk bevonden wordt voor de beleving van de gast. Toen ik een dag bij de “bellman” stond (waar iedereen ontvangen wordt en het vervoer wordt geregeld) kreeg ik meteen 200 bath fooi van een Thaise man waar ik even mee had staan praten.

Ik geniet van elke dag en dat is blijkbaar ook zichtbaar want een collega vroeg deze week nog aan me hoe het kwam dat ze me altijd zo vrolijk zag. We mogen ook alle leuke dingen doen op het werk zoals naar de receptie van de nieuwe “General manager” met lekkere hapjes en drankjes. Twee weken terug moest er een foto gemaakt worden ter eren van het 30 jaar bestaan van de “Vacation Club” en wij mochten natuurlijk mee op de foto. Het leek de normaalste zaak van de wereld om even een uur te rijden naar een park om daar voor 10 minuten een foto te maken en vervolgens weer met al het personeel terug te rijden.

Inmiddels hebben we ook onze medische check gehad in het ziekenhuis wat ook echt weer een beleving was. We gingen samen met de nieuwe “General manager” die een voorkeursbehandeling kreeg in het ziekenhuis omdat hij een hoge functie heeft. Helaas moest hij wel wachten op ons en duurde het bij ons wat langer. Het gedeelte waar wij waren in het het “wellness center”, werden onze ogen, lengte, gewicht, hartslag, bloeddruk en ons bloed gecontroleerd. Gelukkig was alles in orde en mogen we nu officieel hier werken.
Helaas had ik een week later wel een klein ongelukje met mijn enkel en ben ik nadat ik niet meer kon lopen zonder pijn maar even langs de dokter op het werk gegaan. Ik had een peesblessure en kreeg wat zalf mee en inmiddels huppel ik weer vrolijk rond. Ik heb al mijn eigen Marriott mail adres en mijn eigen Business kaartjes zijn in de maak. Verder mag ik ook naar de vergaderingen met de grote managers waar ik op de hoogte wordt gebracht van belangrijke zaken. Deze week werk ik nog bij de front office en draai ik ook twee nachtdiensten. Daarna begin ik bij de “housekeeping”.

Afgelopen weekend hebben Nathalie en ik het voor elkaar gekregen om onszelf buiten te sluiten in ons eigen huis. Normaal gesproken geen enkel probleem omdat de eigenaar altijd in het restaurant is onder ons huis. Laat nou net afgelopen weekend het restaurant voor het eerst gesloten te zijn wegens verkiezingen en was de huisbaas vertrokken voor een vijfdaagse vakantie. Gelukkig konden we een visitekaartje vinden en met heel wat gebaren duidelijk maken in een supermarkt dat we graag even onze huisbaas wilde bellen. Hij heeft een personeelslid gebeld en we moesten een paar uur wachten omdat iemand van ver moest komen met de sleutel. Gelukkig hadden we wel een portemonnee bij ons en hebben we onszelf maar vermaakt met een “walking dinner”. Zo gingen we van de supermarkt naar weer een andere supermarkt en weer een ijskraampje. Vervolgens hebben we twee uur in het lege maar enorm warme restaurant gewacht, toen ineens onze Indiase buren terugkwamen van een kookcursus met tassen vol eten. We mochten meteen aanschuiven en genieten van de heerlijke hapjes.

Nathalie en ik kunnen goed met elkaar opschieten. We lachen samen super veel en denken en zeggen vaak hetzelfde op hetzelfde moment. We vullen elkaar aan en als we elkaar een tijdje niet zien op het werk vragen we ons af waar de ander is. Toen we samen voor het eerst aangehouden werden op de scooter voor een controle vonden we het allebei wel een beetje spannend. Heel braaf stapten we af en deden onze helmen af om vervolgens ons rijbewijs te laten zien. De agenten waren erg onder de indruk en stonden gewoon met ons te flirten en te vertellen hoe mooi we waren. Voor agenten hoeven we dus ook niet meer bang te zijn. Inmiddels is mijn verhaal alweer veel te lang geworden en volgens mij ben ik zelfs nog van alles vergeten te vertellen. De stroom is inmiddels ook al drie keer uitgevallen en ik vind het wel weer mooi geweest.

Heel veel liefs vanuit een zonnig Thailand!