First time Bangkok

Lieve lezers,

Inmiddels zijn er alweer 4 maanden voorbij wat betekent dat ik al op 1/3e zit! De afgelopen weken zijn weer voorbij gevlogen en er is weer veel gebeurd.

Eerst zal ik vertellen over de vakantie met Saskia & Leon en ons volleybaltoernooi. De eerste avond kwamen Saskia en Leon ons opzoeken bij ons appartement en hebben we heerlijk gegeten bij “Black-Cat”, het restaurant onder ons. De volgende dag ben ik met Saskia en Leon meegegaan naar een ander hotel meer in het zuiden van Phuket. Hier hebben we heerlijk gezwommen, langs het strand gewandeld en genoten van een Thaise massage. De volgende avond ging ik weer met de taxi terug naar huis omdat de dag erna ons volleybaltoernooi gepland stond. Nathalie en ik zaten in een team met nog 1 ander meisje en 3 jongens van het Marriott. Toen we aankwamen bij 'Nikki Beach', kregen we een mooi uniform bedrukt met 'JW Marriott'. Het was prachtig weer en de eerste twee wedstrijden wonnen we. De “spirit” zat er goed in! Daarna was het pauze en sloeg het weer om en begon het zo hard te regenen en te waaien dat ik het voor het eerst echt koud had hier. Daar zaten we dan allemaal in onze handdoeken gevouwen te schuilen voor het weer. Na de pauze werd het weer wat beter maar onze prestaties minder. Helaas verloren we de volgende twee wedstrijden maar we konden nog wel even “chillen” in het zwembad met een cocktailbar erin. Achter de bar stond een jongen die ik nog nooit had gezien maar hij zag me blijkbaar wel vaker bij de Marriott bus en hij verklaarde me meteen de liefde. Ik was niet zo gecharmeerd van deze jongen maar hij stond er wel op ons een gratis cocktail te geven. Dat was dus wel mooi meegenomen!

De volgende dag hebben we een dagje “sight-seeing” gehad met Saskia en Leon en zijn we langs wat mooie “view-points” geweest, de “cashewnuts factory” en de” lemon glace factory”. 's Avonds heb ik nog een nachtje met Saskia en Leon in een ander hotel overnacht en de volgende dag nog lekker gezwommen, naar het strand geweest en met Saskia nog genoten van een heerlijke manicure, pedicure en massage aan het strand. 's Avonds heb ik een rondleiding gegeven bij ons “resort” en hebben we samen met Nathalie in ons “resort” gegeten. Daarna zijn we met de taxi naar het vliegveld gegaan en wij hebben ons af laten zetten bij onze scooter. Na 2 minuten op de scooter rijden gebeurde er iets vreemds. Daar stonden we dan een keer s’avonds laat, langs de weg met een kapotte achterband. Gelukkig hebben wij de beste huisbaas die er is want toen we hem belde was hij binnen 5 minuten bij ons met zijn auto en nam hij de scooter en ons meteen mee. De volgende dag heeft hij geregeld dat de scooter gemaakt zou worden en wij konden een scooter van een personeelslid lenen om gewoon naar werk te gaan. Hadden ze overal maar van die geweldige huisbazen!

Verder hadden we afgelopen maand het grote jaarlijkse personeelsfeest. Hierbij moesten veel optredens zijn en ik was al door mijn team opgegeven om weer te dansen. Niet dat ik het erg vond want ik vind het wel leuk om weer te dansen. Samen met het personeel van de front office en de housekeeping hebben we een dans geleerd en dit laten zien op de feestavond.
Het was een heel andere dans dan de vorige keer, typisch Thais met veel “geshake”. Ik geloof dat heel het personeel mij inmiddels kent van het dansen maar gelukkig heb ik wel een positieve indruk achter gelaten. Er kwamen weer veel mensen naar me toe om te zeggen dat ik zo fantastisch kon dansen en een man heeft me zelfs de beste danseres van Marriott genoemd. Nu denk ik dat ze allemaal nogal overdrijven maar stiekem is het best leuk om te horen. Ik heb vooral veel lol gehad en met een big smile op mijn gezicht meegedanst. Verder kreeg ik weer lekker vrolijke make-up en kleding voor het optreden.

Het feest zelf had ook nog een thema namelijk, ' I wish I were '. Gezien het tijdgebrek hebben Nathalie en ik een avond voor de feestavond nog even snel een hippie outfit bij elkaar verzameld op de markt. Wij leken nu voor de Thaise mensen op de feestavond echt op een tweeling. Wij hebben wel een grote cultuurshock gehad want we hadden nog nooit zoveel ladyboys gezien en al helemaal niet onze collega's. Daarbij waren de dansen die ze deden af en toe nogal shockerend. Verder heb ik nog nooit zoveel mensen zo los zien gaan, wat een beetje alcohol met de Thaise mensen doet is bizar. Ik had even het gevoel dat ik op een middelbaar schoolfeest was en voelde me zeker niet een van de jongste. Ik mag toch niet hopen dat het er bij onze ouders op personeelsfeesten in Nederland er zo aan toe gaat. Maar goed, het was echt een fantastische avond en we hebben veel lol gehad met iedereen. Onze Hollandse collega van het andere resort was mooi op zijn Hollands verkleed en klaar voor het WK.

Over het WK gesproken, de wedstrijden hier zijn vaak ‘s nachts. We vonden het zonde om er niks van te zien dus hadden om 3 uur ‘s nachts onze wekker gezet om de tweede helft vanuit bed te kijken. Dit was niet voor niets want we zagen de laatste 3 goals en wisten de uitslag tegelijk met iedereen in Nederland. Daarna werd het wel een dagje bikkelen op werk! We gingen met de taxi naar de bushalte omdat we 's avonds naar Bangkok gingen en mijn manager ons zou afzetten. Vrijdag de 13e was voor ons een geluksdag want ik riep al weken dat de avondklok misschien afgeschaft zou worden vlak voordat ons tripje gepland stond en dit gebeurde dan ook op vrijdag de 13e. Ook de tweede wedstrijd stond onze wekker weer klaar voor de tweede helft. Gelukkig was dit ook weer niet voor niets. We blijven trouwe Holland supporters hier!

In Bangkok hebben we heel voordelig in een “renaissancehotel” van Marriott mogen slapen. Toen we incheckte zat een van onze collega's toevallig in de lobby met zijn vriendin, hij had ook een weekendje Bangkok gepland. Het meisje achter de front desk herkende ons van foto's op facebook van haar oude collegaatje dat nu bij ons werkt. Wat is de wereld af en toe klein! De eerste avond zijn we naar het hotel gegaan waar Mireille en Jonne slapen voor hun stage. Verder was daar ook Inge die stage loopt in Chang Mai. Met zijn allen zijn we de hele nacht op stap geweest bij route 66 en vervolgens nog naar club “Mix” gegaan. Het uitgaansleven in Bangkok is druk en echt fantastisch!

De volgende ochtend hebben we maar een beetje uitgeslapen en vervolgens zijn we naar de weekend markt geweest. Dit was echt de grootste markt die ik ooit heb gezien! Verder was alles daar nog goedkoper dan in Phuket. 's Middags hebben we met Inge een fietstocht gedaan door Bangkok met 'Co van Kessel'. Een Nederlands bedrijf dus 95% van de klanten is nederlands. Het thaise personeel sprak dan ook wat Nederlands wat wel grappig was als ze bv zeiden dat we links of rechts af moesten slaan. We dachten op tijd te gaan maar het verkeer was zo druk dat we zo’n anderhalf uur in de taxi zaten en een half uur te laat waren. Gelukkig konden we nog wel meedoen en werden we naar de groep gebracht waar twee andere Nederlanders waren met een gids. Ongeveer anderhalf uur hebben we door Bangkok gefietst. Zo af en toe moesten we even lopen omdat het te druk was.
We zijn door China town gefietst en op een pondje geweest, langs tempels, marktjes, 'huisjes' en we fietsten volgens mij gewoon door de achtertuin van de mensen. Je zag wel echt hoe armoedig ze leven en hoe erg op elkaar. In China Town wonen 40.000 mensen geregistreerd en dan nog veel meer mensen die niet geregistreerd staan. Verder wonen er in Bangkok 16 miljoen mensen wat ongeveer evenveel is als in Nederland.
's Avonds zijn we weer naar het hotel van Jonne en Mireille gegaan en hebben we met z'n allen gegeten. Vervolgens zijn we nog in de “backpackers” straat van Bangkok geweest waar ook nog winkeltjes waren.
Verder hebben we 's avonds Joey nog even gezien, een management stagiair van onze school die stage loopt in het hotel waar wij sliepen. Helaas was hij druk aan het werk want hij moest 24/7 beschikbaar zijn als privé butler voor een van de rijkste mannen van de wereld.
Ook Joey blijft hier werken na zijn stage dus kan ik hem nog een andere keer opzoeken.

De volgende dag hebben we nog even met z'n allen ontbeten maar Jonne en Mireille moesten weer aan het werk. Wij zijn met Inge naar het paleis geweest. We moesten lange doeken om want bijna alles moest bedekt zijn. Het was echt enorm en er zaten veel gebouwen om het paleis heen. Toen Nathalie en ik twee monniken van elkaar een foto zagen maken bedachten we dat wij ook nog een keer met een monnik op de foto wilde. Nathalie gaf haar camera aan de ene monnik en we gingen naast een andere monnik staan. Ze zeiden niks tegen ons maar er kwam ineens een man aanrennen. Hij zei dat we meer afstand moesten nemen en we moesten knielen dus we deden het blijkbaar niet goed. Uiteindelijk hebben we wel een mooie foto met een monnik! Vervolgens zijn we nog langs de grote slapende Boeddha geweest die echt immens groot is! Daarna nog even terug naar het hotel van Jonne en Mireille en weer met de taxi naar het vliegveld.

Over onze ervaringen met de taxi chauffeurs kan ik ook nog wel een alinea schrijven. Allereerst proberen ze je allemaal af te zetten. Je moet ze altijd erop wijzen dat ze een meter aanzetten en anders moet je niet met ze mee gaan. De heenweg vanaf de airport zijn we er al ingeluisd omdat we niet wisten dat de taxi's in Bangkok veel goedkoper zijn dan in Phuket. Verder hebben we een keer in een taxi gezeten waarbij de motor afsloeg dus moesten we weer uitstappen. Ook wilde een chauffeur ons heel voordelig meenemen maar dan moesten we wel even langs in een winkel. Blijkbaar krijgen chauffeurs commissie als ze toeristen bij bepaalde winkels afzetten en kunnen ze aan gratis benzine komen. Toen hij begon over 2 winkels zijn we akkoord gegaan als ons ritje gratis was en wij op tijd zouden zijn. We hadden er maar bij gezegd dat we s' avonds het vliegtuig moesten halen. De eerste winkel was om pakken te maken, hier stonden we dan als 3 giechelende meiden en we werden dus ook niet echt serieus genomen want de man van de zaak deed niet eens moeite om iets te verkopen. Na 5 minuten stonden we buiten en was de chauffeur teleurgesteld want hij had geen stempel. Bij de tweede zaak zouden we meer ons best doen en 10 minuten binnen blijven. In een dure juwelierszaak hebben Nathalie en ik mooi toneel gespeeld en een trouwring uitgezocht die we de week daarna met onze mannen zouden ophalen. We hebben alle gegevens opgeschreven en geen eigen informatie achtergelaten en zijn weer naar buiten gegaan. Daar stond een “happy” taxi chauffeur en we werden keurig gratis bij het hotel gebracht. De laatste rit van het hotel naar de airport was wel echt een nachtmerrie. Het hotel had blijkbaar de verkeerde airport genoemd en daar kwamen we pas achter in de taxi. De chauffeur kon geen Engels en begon alleen maar in Thais te schreeuwen tegen ons omdat hij nu 2x voor de tol moest betalen op de snelweg. Wij hebben hem maar gerustgesteld dat wij dat zouden betalen en dat hij ons alleen maar naar de goede Airport hoefde te brengen. Eenmaal daar had hij zijn meter al uitgezet en noemde hij een heel ander bedrag. Toen Nathalie het geld gaf wilde hij meer hebben en hield hij zelfs geld dat zij al had gegeven achter. Ons koffer zat nog in de kofferbak en wij konden niet uit de auto en die man bleef maar schreeuwen en mijn hart bonkte in mijn keel van angst. Op dat moment kon ik alleen maar bedenken dat ik die taxi uit wilde met onze spullen en ik heb hem maar snel al het geld gegeven wat hij wilde hebben, wat een nachtmerrie!
Gelukkig zijn we veilig op de Airport aangekomen en hoeven we die chauffeur nooit meer te zien. Bangkok is echt fantastisch maar ik ben blij dat ik er niet woon! Het is er ook vies, veel zwervers, ratten en honden op straat en je kunt niet veilig scooter rijden dus moet je bijna altijd met de taxi overal heen of met de skytrain.

Vorige week is er een vriendinnetje van Nathalie langs geweest en hebben we met haar en haar zus een dagje aan het strand gelegen. Het is officieel regenseizoen maar eigenlijk regent het vaak ‘s nachts en hebben we op onze vrije dagen nog bijna nooit regen gehad. De stranden zijn wel heel leeg en de zee is erg wild met hoge golven dus je ziet nu ook mensen surfen. Terwijl er een rode vlag hangt en afgeraden wordt om te zwemmen, vermaken wij ons prima in die hoge golven. Het strand bij ons hotel is sinds deze week wel echt gevaarlijk want daar zijn al grote bomen omgevallen wegens de “monsoon”, de verandering van de wind.

Verder gaat hier alles nog zijn gangetje. Het is leuk op het werk en het is ook een beetje een routine. Af en toe heb ik er wel even genoeg van dat iedereen hier zo geobsedeerd is van mijn uiterlijk. Ze hoeven van mij niet elke dag te zeggen dat ik mooi ben. Verder wordt er de ene dag aan me gevraagd of ik aangekomen ben en de andere dag vragen ze weer of ik afgevallen ben of ze vragen zelfs hetzelfde op dezelfde dag. Ook is eten hier echt enorm belangrijk en wordt er de hele dag door aan mij gevraagd of ik al gegeten heb.
De jongens bij de” laundry” stoppen vaak allemaal met hun werk als ik iets kom brengen en dan gaan ze weer allemaal naar me kijken. Meestal lach ik er maar om maar af en toe zou ik ook wel eens wat meer met rust gelaten willen worden. Als er problemen zijn met gasten mag ik dit vaak oplossen en gelukkig gaat dit ook erg goed. Laatst was er een gast die naar de “resort manager” had gemaild dat hij zo ontzettend goed geholpen was en zijn klacht goed opgepikt was en dat personeel zoals ik ervoor zorgde dat hij loyaal zou blijven aan Marriott. Verder heb ik regelmatig leuke gesprekken met gasten en kreeg ik zelfs een keer een boek cadeau van een gast. Vanaf nu komt er ook regelmatig een baby olifant langs op het werk waarmee iedereen op de foto kan. Ik mocht er ook even mee op de foto terwijl die olifant mij een kusje gaf wat stiekem ook een klein beetje spannend was.

Op de marktjes herkennen de mensen ons nu ook en bij een jongen krijgen we vaak gratis wat extra omdat hij ons zo mooi vindt, dus dat is wel heel erg lief. Ook hier wordt nog regelmatig 'Farrang' naar ons geroepen. Ik vraag me echt af wat er in Nederland zou gebeuren als je steeds zou roepen 'buitenlander' naar iemand uit een ander land en cultuur. De Thaise mensen zijn vaak heel lief maar soms mis ik de lekker nuchtere Nederlanders. Daarbij is er nogal een verschil in intelligentieniveau en is het alleen al wegens het slechte Engels soms moeilijk om echt een goed gesprek te voeren.
De honden zijn nog steeds niet mijn beste vrienden en ik durf niet meer naar een tempel te gaan waar het rustig is. Toen wij hier laatst met zijn 2e naar toe wilden gaan, stonden zo'n 13 honden ons op te wachten. Het lijkt wel alsof ze daar blijven waken. Zo af en toe heb ik dan ook wel een beetje heimwee naar Nederland, mijn vriendinnen en familie, maar gelukkig kan ik iedereen wel gewoon spreken. Ook wil ik nog echt niet naar huis omdat er ook heel veel positieve dingen zijn hier en in februari zie ik iedereen weer. Het hoort er nou eenmaal bij als je alleen op avontuur gaat. Hier heb ik de kans om snel door te groeien op mijn werk omdat ik als Europeaan veel verantwoordelijkheid krijg. Daarnaast wil ik hier nog lekker reizen en veel zien en genieten van de mooie omgeving en ik ben nog steeds een gelukkig mens!

Hopelijk gaat het met jullie ook allemaal goed! Helaas is mijn telefoon kapot gegaan en ik heb ik inmiddels wel een nieuwe maar ik ben alle nummers kwijt. Als je mij dus wilt spreken, stuur mij gewoon een appje met je nummer en ben ik weer up to date !

Liefs en tot het volgende verhaal!