Logeren in het hotel (A)

Eindelijk heb ik weer even tijd gevonden om wat te schrijven en heb weer heel veel nieuwe verhalen. Ik zal proberen het zo kort mogelijk te houden :P.

Allereerst heb ik de allereerste competitie gewonnen met het aanmelden van nieuwe “ marriott rewards members” Ik had dan wel het minste dagen achter de front office gewerkt maar met 62 nieuwe aanmeldingen had ik de eerste plaats (de tweede plaats had er 42). Mijn prijs was een cadeaukaart van de GIANT (een supermarkt).

In de week dat ik elke ochtend in de concierge lounge werkte kwam mijn manager naar mij toe met een heel mooi aanbod. Ze hadden ’s avonds een lifeguard nodig in het zwembad omdat er een groep kinderen in het hotel overnachtte. Hij vroeg aan mij “Joëlle als ik jou een kamer geef in het hotel, zou jij dan ook ’s avonds lifeguard willen zijn in het zwembad?” Toen ik meteen ja zei was hij wel erg verbaasd:P. Ik vond het wel een prima deal! Zo heb ik 4 nachten in een heerlijk “marriott bed” geslapen. Natuurlijk heb ik zelf ook even het zwembad in het hotel mogen uitproberen.

Na heel veel werken heb ik maar flink genoten van mijn vrije dagen. Vorige week ben ik gezellig met Nina (een van de Nederlandse meiden) naar Tysons Corner geweest. Vrijdag had een van de jongens van het community center me gevraagd of ik ’s avonds met hem mee wilde gaan naar wat vrienden. Echt super leuk! Ik had Linda ook meegenomen en we gingen gezellig “bierpongen” een spel waarbij je een pingpongballetje in bekers moet gooien. Het was echt super gezellig. Totdat we ineens vanuit de achtertuin voetstappen hoorde en 2 zaklampen zagen. Ja hoor, de sheriffs van de politie kwamen even langs. 2 Stevige mannen kwamen op de veranda staan en zeiden “We zien dat hier bier word gedronken en willen even controleren of iedereen wel ouder is dan 21”. We moesten allemaal buiten blijven en een voor een naar binnen om ons ID te laten zien. Linda en ik wisten niet wat we moesten doen. In het Nederlands konden we gelukkig even met elkaar praten:p. Toen iedereen zijn ID had laten zien werd ik naar binnen gestuurd om het paspoort van Linda en mij te halen. Ik naar binnen en daar nog even nagedacht over wat het beste was. Na een tijdje maar naar buiten gelopen en in het engels tegen Linda gezegd dat ik haar paspoort niet kon vinden (ik had natuurlijk heel goed gezocht (A)). Linda zei dat ze het niet bij zich had en toen heb ik ook gezegd dat ik het ook thuis had liggen. Meteen vroeg de sheriff aan mij wat mijn geboortedatum was. Nadat er van alles door mijn hoofd ging heb ik ze verteld dat ik geboren ben op 28 januari 1990. Vervolgens moest Linda haar geboortedatum geven en aangezien zij ook in 1990 geboren was, was er niks aan de hand. We hebben nog even vriendelijk naar de sheriff gekeken en uitgelegd dat we uit Nederland kwamen en hier waren voor onze stage. Daarna zijn we met z’n alle gezellig gaan kaarten binnen. Ik dacht echt even dat ik weer in een film beland was!

De volgende dag ben ik met Linda naar een klein afscheidsfeestje geweest van een collega van ons. We zijn naar “David Busters” geweest. Het was echt heel bijzonder! Een soort gamehall waar je allemaal spellen kon spelen. Ik had nog nooit zoiets gezien. Het leek wel een soort kermis maar dan binnen en zonder attracties. Bij elk spel dat je speelde kreeg je tickets als je won en daar kon je op het einde iets mee kopen. ’s Avonds toen we naar huis werden gebracht werden we ook nog eens aangehouden door de politie. Onze bestuurder reed te hard en hier staat de politie echt overal verstopt om zo snel mogelijk een achtervolging in gang te zetten. Als de politie achter je zit en de zwaailichten aan doet moet de auto stoppen. Zo stonden we daar en kwam de politie aanlopen om te vertellen dat Mark te hard reed. Gelukkig hield hij het bij een waarschuwing. Zo zie je maar weer dat je in 2 dagen tijd ineens in aanmerking komt met de politie hier.

Zondag was het hier Pasen en ben ik maar eens naar de paasmis geweest. Hier hebben ze maar 1 kerstdag en maar 1 paasdag. Toen ik naar de mis ging voelde ik me wel een beetje een vreemdeling. Allemaal gezinnen gingen naar de mis. Wel heel schattig om al die kleine kindjes in paasjurkjes te zien en mooie pakjes. Ik voelde me toen wel heel even alleen toen ik in mijn eentje de kerk binnenkwam en iedereen plek had gereserveerd voor familie etc. Gelukkig kon ik nog een plekje vinden. De kerk was echt mega vol! De politie stond op straat al het verkeer te regelen want er was gewoon een hele file voor de kerk. Met een boekje heb ik een aantal liedjes mee kunnen zingen maar sommige stukjes kon ik niet helemaal volgen. Op het einde van de mis kwam er een oma naar me toe om te vragen of ik met haar en haar familie mee wilde naar een paaslunch. Echt super lief! Ze had gezien dat ik alleen was en wilde me graag mee naar huis nemen. Helaas moest ik ’s middags werken dus ben ik gewoon naar huis gegaan.

Deze week heb ik nog 2 achtervolgingen gehad van het kleine stukje lopen naar het community center en terug. Meestal zijn het spaanse jongens uit deze buurt. Hoe boos ik ze ook probeer aan te kijken, die jongens weten niet van opgeven. Ik begin er nu wel wat meer aan te wennen dus echt bang ben ik niet meer.

Deze week werk ik weer 6 dagen en mag ik weer een nacht in het hotel slapen omdat ik donderdag tot ’s avonds laat werk en vrijdag (wat eigenlijk mijn vrije dag was) om 5 uur ’s ochtends in de concierge lounge mag beginnen.

Iedereen bedankt voor jullie leuke reacties op mijn vorige verslagen.

Liefs Joëlle